Włóczykijstwo

Urodziny Darka 07.11

Jaworze 08.11.2020

Tako to się stało, iż Darek, na swe urodziny, wymyślił sobie spacerek po górach.

Jak postanowił, tak zrobił. A co by kompania była zacna, to oprócz swoich znajomych, zahaczył o Krynicę i zgarną mnie z Kamą.

Niezniszczalna "Pandzia". Toż to już na "żółte blachy" zasługuje :D

Zajeżdżamy na Szczawnik i w górę czarnym na Kotylniczy Wierch.

I znajomki.

Co taka zła minka? Będzie ładnie, mówię wam.

Idziemy, idziemy! Co by po ciemku nie wracać :p

Łot i takie podejście na Kotylniczy.

Uff, umęczeni, musimy zaczerpnąć energii.

To co, banieczka urodzinowa!

Ukraiński wynalazek. Miałem z tą marką do czynienie i... było zjadliwe, ale ta tutaj, miodowa z chilli, ekhmm... Ja wiem, że darowanemu koniu w zęby się nie patrzy ;) ale, ale, no jakoś dziwnie zajeżdżała czymś sztucznym (jakby plastikiem!). Może to siakiś sztuczny miód/aromat?

No nic, zdrowie solenizanta wypić należało.

Ooo, i jakieś kieliszeczki pożyczone z oddziału covidowego? ;)

Człapiemy dalej. Po trzecim kieliszeczku, już takie bardzo tragiczne to, to nie jest ;)

Odbijamy na rezerwat Żebracze.

A co by podleczyć brzuszek, po tym ukraińskim wynalazku, to nalewka miętowa.

Fee, nie lubię mięty, smakuje to jak... dawniej były takie krople miętowe na żołądek. Ale dziś wybredny jestem ;)

Ale, ale, ten uśmiech wiele tłumaczy. Ot naleweczka słusznej mocy! Więc bęc! :p

I już Taterki widoczne.

Teraz "trochę" na dół i wyjdziemy koło "Betlejemki".

O jaki ładny korzonek, to przerwa... bęc!

Nasz listonosz, zaczyna śpiewać. Nogi też go dziwnie prowadzą ;)

Dalej, z drogi na bacówkę.

Łot takie ujęcie.

Pani miała niezłą brytfankę (trekking i raczej nie miał górskich przełożeń - zapewne, bidula, pchała 2/3 drogi). Jednak dla takich widoczków, warto!

Musimy się posilić.

Darkowi ponoć też nogi dziwnie chodzą ;) Nie wiem, nie zauważyłem, ale tak twierdziła jego żona :p

Ja pochłaniam moje ulubione pierożki z jagnięciną z sosikiem czosnkowym.

Darek miał zupkę, ale ciapa, użyźnił nią glebę... i bęc :D

Litościwą ma tą żonę, co mu nawet własnej porcji użyczy (ja bym mu nie dał ;) ).

Dobra (tak wiem, Dobra jest koło Limanowej ;) ), zawijamy się, bo późno się robi.

Ach ta jesień. Mimo, iż buki zrzuciły już liście, to dalej jest pięknie.

Uwielbiam jesień, brak upałów, burz, no i wiadomo, te kolorki.

A ten co tak stoi okrakiem jak ciele i tylko patrzy, jak mu kobity uciekają :p

Jest i Kamcia, w poświacie zachodzącego słońca, niczym górski duszek :)

Jest piknie!

Słońce coraz niżej.

Las się pali.

Już prawie przy samochodach.

Dopijamy resztki herbaty i komu chce się siku przed drogą powrotną, to ma okazję oddać mocz, przy takim pięknym, różowym świetle :D

Dzięki Darek za wspólny spacerek. Było miło i do następnego!

Kolejny dzień, to wyskok na Jaworze.

Kama nie była jeszcze na tej wieży widokowej, więc, czemu nie być tam po raz "nasty".

Jedziemy wozidłem Aliny, pod panowaniem Tadka, uff ;)

Plan na trasę się zmienił i mamy podchodzić od Binczarowej.

Tam da się bardzo wysoko podjechać samochodem, no ale aż takie lenie nie jesteśmy. A i po drodze, jest fajna górka z krzyżem i flagą.

Ekipa tupta.

Patriotycznie.

Nie, nie, mimo, że obcinam się na "łysą pałę", to nie "pilnowałem" kościołów :p

O ta górka przed nami, to nasz cel Jaworze 882m n.p.m.

Po drodze...

Jeśli ta trasa rowerowa pokrywa się ze szlakiem, to tam więcej pchania jak jechania :p

Z podejścia

Jest i owa wieża na szczycie.

Dotarliśmy nikt nie wyzionął ducha.

To zdrowie!

fot. Alina

Mała przekąska. Alina znów chciała dogodzić kotom, ale ponownie nie chwyciły się szyneczki za 40zł/kg (ja bym je już nauczył jeść wszystko) :p więc ja mam kanapkę. Przystrojoną jeszcze papryką.