Sivec 781m n.p.m.
Slovenské rudohorie - obszar Čiernavec hora.
Kraina niedźwiedzi.
02.07.2023
Siedzę wieczorkiem i kminię sobie, gdzie by tu pojechać. Kama ma babskie spotkanie, więc można wymyśleć coś z dzikcowaniem 😁
Tak, szukałem i szukałem, aż wygrzebałem skalisty szczycik z fantastycznym widokiem. Oraz, dwie (które wpadły mi w oko) jaskinie, poza szlakiem. See see.
No ale tak samemu jechać, może Darek indianiec (no "zakazał" mi pisać "Wódz wioski indiańskiej" 😜), nie ma co robić. A zadzwonię, może pojedzie i nie będzie wiele marudził hihi.
Ale zanim dotaszczył się do mnie "z rana"... "jestem oazą spokoju"!
Docieramy na miejsce.
Parkuję, miejsce przy byłym PGRze i od razu fajny widoczek 😀
Ruszamy między stadkiem owiec.
I widać już nasz główny cel.
A na tych łąkach, smaży niemiłosiernie. Jest duchotka, bo tak, niby zbiera się na deszcz/burzę, ale wyczaiłem w prognozach, iż akurat tam, ma być spoko.
Zapora na Hornad_zie - tak, tym płynącym przez Slovenský raj.
Uff, trochę cienia. Fajna ścieżka.
He?! Miśki, oj tam, oj tam 😛
Po drodze, ciekawe źródełko. Ale jeszcze tu mamy sporo wody.
Dzika kraina, wszak rezerwat. Nie często robią tu porządki.
Na podejściu, oblewają nas siódme poty, dosłownie.
Dobrze, że większość w cieniu i jest leciutki wiaterek.
Jest i on!
Ha! Ale tu taka fajna graniowa ścieżynka. Idę tam...
Tak pięknie, że można ze rzygać się tęczą 😉
Wołam kompana, żeby tu przyszedł, bo jest o wiele fajniej. Coś tam marudzi, czort jeden! Ale w końcu się zebrał i przypełznął.
Była tam słowacka rodzinka. W tym, starszy pan, co widać było, iż nie jedne góry przeszedł i... nie jednego niedźwiedzia zagazował 😆
Nieco większy gaz (ale nie gaśnica), przytroczony w specjalnej kaburce do pasa, aby było szybko dostępne.
Posiłek i do tego po piwku 😁
Panoramka:
I jakiś zoomik. Niestety warunki foto, były mocno takie se.
Troszkę posiedzieliśmy. Odsapneli, tutaj, ten upał tak nie dokucza, jak się siedzi. Ponieważ, ów lekki wiaterek, na tym odsłoniętym szczycie, fajnie chłodzi, nasze przepocone koszulki.
Dobra, schodzimy. Idziemy dalej, aby odbić w dziką dzicz i poszukać jaskiń.
Ktoś coś marudzi, że gorąc, duchota, i może zawrócimy? Nie! 😛
Odbijamy w las, "na azymut".
Ojj, strome zejście, luźne kamienie. Lawirowanie tym zejściem, aby zejść bezpiecznie (nie wrąbać się w urwisko) a jednocześnie nie oddalić się od jaskiń. Ktoś tu marudzi... "jestem oazą spokoju"!
Summa summarum, jaskiń nie znalazłem. Tzn, jedną ledwo widziałem i musiał bym podejść, stromo, ładne kilkadziesiąt metrów, a Darek nie wyrażał chęci 😛 A dostrzegając jeszcze, biało-czerwoną taśmę ostrzegawczą (zawala się?), stwierdziłem, iż odpuszczam. Tym bardziej, iż "indiański tropiciel", były leśnik, cały czas powtarzał: "Nie to żebym cię straszył, ale idealne miejsce dla niedźwiedzi, one takie lubią".
Trzeba więc, wydostać się z tej dziczy. Czyli, idziemy wzdłuż potoczku.
Tu, jakaś ludzka ręka musiała zainterweniować i zrobić takie kamienne punkty łapania wody.
Taki pierwotny las. I tylko my i... niedźwiedzie. Na pewno gdzieś tu są.
A ów "jar", z jednej strony, zamknięty wysokimi, skalnymi ścianami. Świetne miejsce 😍
I na koniec, przy leśnej drodze, pozdro od miśka.
I jeszcze masełko, na bogato! 😁 Na ziemniaczki.
Smacznego i pozdrawiam.
Ciekawie w tym jarze.
Mimo, iż jaskinie nie odwiedzone, to wyjazd bardzo fajny, no może tylko fajny 😉, bo ta cholerna duchota i upał, chciała nas ugotować. A i "marudę" nie wiem czy jeszcze gdzieś zabiorę, to był przedostatni raz! 😜
Niedźwiedzi nie widzieli, śladów też. Ale to może i dobrze 😉
Kącik kulinarny.
Młode ziemniaczki z sosem grzybowym.
Składniki:
A co tu dużo pisać. Prostota, z lasu, pasująca do klimatu tego wyjazdu.
Ważne, aby młode ziemniaczki były dobre. Nie jakieś marketowe hiszpańskie 😛
Grzyby, trochę ceglastoporych, jakieś maślaki, koźlak i podgrzybek, podsmażane na maśle!
