Štrbské pleso =>Jamské pleso=>Štrbské pleso
20.01.2024r
Hoł!
Własnie, Hoł, bo się Darek indianiec odezwał i napalił na górki.
Myśli miałem przeróżne. Nawet początkowo, coś tam przebąkiwałem o biwaku pod namiotami, na jakimś słowackim szczycie. Jednak, jak przemyślał sprawę, to stwierdził, że nie czuje się na siłach po ostatniej infekcji/covidzie 😛
Nic na siłę. Myślałem i myślałem a skoro Darek nie bywa za często w Tatrach, to może coś bardzo łatwego, spacerkowato, gdzieś w rejonach Štrbské pleso?
Tak też zostało postanowione.
Nie wyjeżdżamy zbyt wcześnie. Wszak trasa łatwa, a na zachód by został. Skoro wschód z noclegiem odpada.
Droga przebiegała całkiem spokojnie, do Tatrzańskiej Łomnicy, gdzie przywitał nas korek 😡
Ale jak minęliśmy rondo, to potem już dobrze. Tzn, nie do końca. Bo tam zaś, droga śliska, że ja pierdolę. A za Starym Smokowcem, to już w ogóle lodowisko. Tam jakaś strefa ochrony przyrody, czy co? Bo nie solone, tylko sypnięte kamyczkiem na lód.
Uff, dotarliśmy.
Daliśmy się skasować za parking 8E, no ale darmową miejscówkę, to minąłem, zresztą kij wi czy odśnieżone i czy byśmy się w jakie zaspy nie wpakowali. No i więcej dreptania "nie ciekawym" by było.
Tu fajnie widać Chata pod Soliskom, jak i Predné Solisko 2117m, idących na nie ludzi, jak i grań Soliska.
Kriváň dymi!
Raj dla narciarzy biegowych i Nízke Tatry w tle.
Ujęcie na mini wodno-lodowy świat z mostka po drodze.
Najwyższe szczyty w Nízke Tatry - Ďumbier 2043m i Chopok 2024 m.
Tak nieco lodowo-księżycowy krajonraz. A szeroka "ceprostrada" z śladem dla biegówek, przerodziła się w wąską ścieżynkę.
Docieramy nad Jamské pleso.
No cóż, w zimie, to te małe plesa, nie wyglądają jakoś nad wyraz ciekawie.
W lecie, a w szczególności jesienią, jest tam dużo ładniej.
Chciałem podejść bliżej brzegu, ale nigdzie nie było przetarte. Jak zszedłem z szlaku i zorbiłem jeden krok, to się zapadłem prawie po udo.
No to wracamy do rozgałęzienia szlaków, do wiaty.
Akurat się zwolniło, bo grupa Polaków (na 90%), po ubraniu stuptutów, zaczęła iść niebieskim, w kierunku Krywania.
A my, obiadek.
Żurek z jajeczkiem, przytaszczony tu w termosie jedzeniowym i kabanos na przegrychę.
My cofamy się jeszcze trochę, do kolejnego rozgałęzienia i schodzimy szlakiem niebieskim.
Posililiśmy się, aczkolwiek, termosik 0,5l na dwóch chłopa, to mało. Wziął bym litrowego Esbita, ale się rozszczelnił (sam z siebie!) i nie trzyma ciepła (może uda się zareklamować w skalniku?).
Siedzimy sobie i patrzymy, a owa grupa śmiałków, a raczej... gamoni, zrobiła wycof po kilkudziesięciu metrach. Nie wiem co oni sobie wyobrażali. Mieli kaski, raki i czekany, ale sposób noszenia tego majdanu/troczenia nie wzbudził u mnie pozytywnych reakcji. Zresztą, kto się wybiera w zimie, po godzinie 13 na taki szlak (zapewne chcieli wyjść na Krywań) i to jeszcze w takich warunkach.
Ktoś tam mocno nie pomyślał. Dobrze, że tak szybko zrezygnowali, bo bardzo możliwe, iż znów czytali byśmy na portalach, o nieodpowiedzialnej grupie Polaków, których ponownie HZS (odpowiednik polskiego TOPR) musiała ratować.
Koło nas, siedziała parka, w wieku ~60 lat. Pan zapomniał składanego poddupnika, ale zanim się zorientowałem, to już zniknęli. Więc gadżet trafia do kolekcji, przyda się 😁
Może nie najlepiej przetarte, z dziurskami zrobionymi przez kogoś jak było bardziej miękko, no ale przecie nie będziemy się wracać tym samym.
Idziemy!
Śniegu "trochę" jest.
Wytrzymały ten mostek, jednak przeszliśmy pojedynczo.
Śnieżne fale...
Słonko coraz niżej.
Zoomik na Kráľova hoľa 1946m.
Człowiek z matplanety.
Przerwa na siku, to takie ujęcie.
I ponownie Kriváň 2495m,
Droga w Nízke Tatry.
A to jeszcze takie ujęcie, z metalowym ptakiem i takim naturalnym.
Słońce coraz niżej. Człapiemy, zajmuje nam to, dość dużo czasu.
Docieramy do wiaty nad drogą, przy kolejnym rozgałęzieniu szlaków.
Darkowi idzie się źle! Nie ma kijów, więc gibie go w tych nierównych śladach, już przymrożonych, więc sztywnych. W dodatku, zaczęło go boleć kolano, z którym lata temu miał problem i ściągali mu wodę 😱
To się wybrało dwóch paralityków na "spacer" 😆
Pierwotnie, myślałem nawet, co by nie zahaczyć o Rakytovské plieska, ale, po pierwsze, w ogóle nie przetarte, po drugie, w zimie, przy tej ilości śniegu, mocno wątpliwa atrakcja 😜
Ktoś ją nawet odśnieżył, aby się nie zawaliła od nadmiaru śniegu.
Droga jest kilkanaście metrów po niżej.
Plan, taki nieco awaryjny, zakładał powrót cyklotrasą, wzdłuż drogi. Darek był już trochę znużony tym zejściem.
Polazłem na zwiad. No na tej wysokości, to z cyklotrasy ani śladu. Pługi skutecznie ją zasypały, a tu, dalej na zachód, to już mało kto dba, bo mało kto się z rowerem czy na biegówkach (nie to co przy głównych podtatrzańskich mieścinkach) wybiera.
No cóż, pozostaje nam iść dalej zielonym. Ja w sumie, jestem z tego rad. Zresztą nie ma wyjścia. Iść drogą, gdzie jest niezła ślizgawica i będzie coraz ciemniej. No nie!
A początek zielonego, nawet zadbany, bo małe mostki, odśnieżone.
Kolejny mini wodno-lodowy świat, w świetle zachodzącego słońca.
No właśnie. Za długo trwało to zejście i uciekł nam zachód słońca.
Dosłownie 3-4 minuty wcześniej i udało by się wyjść z zalesionej części szlaku i ustrzelić.
Złapane, tuż po.
Ten ślad, to był jeszcze gorszy jak na zejściu. Jak to Darek stwierdził, jakaś kaczka, a raczej kaczor(!), szedł 😆 Dziurska porobione w "kaczym chodzie", ni jak nie pasujące do naszych kroków. Było to męczące i wkurzające.
Ostatnie miejsce, aby zrobić panoramkę, na prawie caluśkie Niżne Taterki.
Słońce już dawno się schowało. Została po nim tylko łuna.
Ale, ale... szczyty na chwilę zapłonęły!
Dawaj Darek szybciej, aby coś uchwycić spoza gęstwiny!
Ha! 😍
Jest już coraz ciemniej. Bawię się wysokim ISO, w końcu po coś tą kartę do odszumianka kupiłem 😛
I nastają ciemności.
Dobrze, że już blisko. Bo morale zaczęło upadać.
Niewielka trasa (ani nie długa, ani bez srogich przewyższeń trasa mapy.cz ), co miała być popołudniowym spacerkiem, przerodziła się w nieco większe wyzwanie.
Dobrze, że moja nóżka, o dziwo, zniosła to całkiem dzielnie. Aczkolwiek, wiadomo, dobrze, to już było 😢
Kącik kulinarny
Nie lubię marnować jedzenia.
Więc i któregoś dnia, trzeba było dokończyć ów, zakupiony na wyjazd, żurek.
Ale nieco, podkręcony 😊
Składniki:
- Żurek Krakus - z takich gotowców (nie mówię o zakwasach), to całkiem zjadliwy. No i był w promce w Inter 😛
- Żeberka wędzone
- Kiełbasa wiejska - jakaś lokalna, pachnąca
- Jajka
Żeberka kroimy w paski, kiełbasę w plasterki i wrzucamy do zupy, podgotowując na malutkim ogniu parę/paręnaście minut, żeby żurek przeszedł wędzonką i trochę tłuszczyku przedostało się do niego.
Jajka, wiadomo, ugotować pokroić i na talerz.
I gotowe.
Ten od Krakusa, jest dość kwaskowy. Można by dodać nieco śmietany i chrzanu. Kto jak lubi.
Smacznego i pozdrawiam.
