Mogielica 1170m.

Beskid Wyspowy.

Znów trzeba by gdzieś pojechać.

Ale, tak, no, nie za trudno, nie za duży dystans. Wszak samochodzik wciąż u mechanika, a Subaru... ma opony na klockach (dopompowałem ciśnienia wg zaleceń kumpla). A i z nóżką tak sobie (zobaczymy po rezonansie i konsultacjach).

To jedziemy na Mogielicę 😆 Nieco wbrew temu, co pisałem wyżej.

No ale... tak daleko znów nie ma i wyleziemy najkrótszym podejściem.

Ha! Przecie mamy SUBARU!

To wyjechaliśmy aż pod tą chatkę, see see.

Idziemy.

Ojj, mokro, ślisko, błotko i liście skutecznie utrudniają, co widać, po schodzących pokracznie, z góry, turystach.

Jesień, ach ta jesień!

fot. Kama

Już niedaleko.

Jest i ona, nowa, metalowa(!) wieża.

Drewniane bardziej mi się podobąją (choć ta na Skiełu, fajna).

Ta przynajmniej, wytrzyma... długooo.

Gratulację dla Kamy, za zdobycie najwyższego szczytu Beskidu Wyspowego!

Pieczęć na czoło! 😝

Idziemy jeszcze na miejscówkę nieco poniżej szczytu, z widoczkiem na Tatry.

Po poprzedniej ekipie, jeszcze coś się lekko pali.

Dorzucamy więcej drewna, trochę podmuchać i pieczemy kiełbaski.

Jest i włóczykij w swym żywiole.

fot. Kama

Fajnie, fajnie, aż tu nagle, tylie kiełbas się nakociło.

Jak to mawiają: "W kupie cieplej" 😉 i raźniej.

Już coraz bliżej zachodu słońca.

Rzut obiektywem na Tatry.

Idziemy, idziemy na górę.

Śpara na zachodzące słonko.

I tuż po zachodzie.

Wielki, czerwony księżyc nad Limanową i pasmem łososińskim.

Rzut obiektywem w głąb Beskidu Wyspowego po zachodzie.

Schodzę z wieży. Kama uciekła szybciej, bo pizgało złem.

Schodzimy do samochodu.

Już wiem, dlaczego ludzie tak kaleczyli w dół. No zdradliwie jest.

Po drodze, takie ujęcie.

Jesteśmy uratowani, jest i wóz terenowy 😁

Teraz tylko dotłuc się na tych terenowych oponach do domu.

Wypadało odwiedzić Mogielicę i obczaić nową wieżę. Jednak, liczyłem na ciekawszy zachód słońca, a było, bardzo słabo. Noc cóż, nie zawsze się trafi. Może innym razem 😁

Javorina 1250m - wieża

Levočské vrchy

Tak jakoś średnio siadło z tym zachodem na Mogielicy, to może na kolejny zachód i kolejną wieżę?

Tym razem padło na Levočské vrchy czyli po naszemu Góry Lewockie.

Nawet chodziło mi po głowie, aby wybrać się tam z rowerem i namiotem (idealne górki na rower! Sporo powojskowych dróg), ale pogoda miała się popsuć.

Więc szybki, popołudniowo/wieczorowy wypad!

Tu też jest wież, nowa, ale jeszcze nie skończona. Mimo tego, można na nią wejść!

Już nie ma Subaru, choć stoi ciągle pod blokiem i w sumie... no ale buraczkowóz naprawiony. Nie ma to, jak kupić skrzynię biegów za 350zł i wraz z robotą (jeszcze poprawili parę rzeczy) zamknąć sięw "tysiaku" (no prawie 😜).

I buraczek wyjechał wysoko, bo aż pod tą chatę.

Ruszamy.

Pogoda taka se. Nawet coś kapie. Ogólnie mokro, zimno i... no tak jesiennie.

Jednakże, coś gdzieś słonko przebija.

I zoomik na te niebiańskie spektakle.

I takie...

Nieco dalej.

Mówiłem, że jesiennie 😛

Kama pyta się mnie, gdzie to słońce, bo wspominałem o nim.

A do wieży, jeszcze kawał drogi.

Tatry schowane w chmurach. Nie wygląda to wszystko za fajnie.

Coraz bliżej. I tak jakby, się przejaśniało?!

I odbijamy z drogi. Zaczyna się stromo.

Jest, już ją dobrze widać.

Jest i ona i szczyt!

No ale miała być ławeczka dla zakochanych 😉

Trzeba odbić wydeptaną ścieżką i nieco poniżej szczytu jest i ona.

Statywu nie noszę więc, tylko zakochana, a zakochanego brakło 😔

To jeszcze zbliżenie, na te Tatry w chmurach.

Etapy budowy.

Brakło im kasy. Ma być jeszcze takie pół pięterko i daszek.

Świetny pomysł z dotacjami skanując kod QR 😃

Kolorki!

I full zoom na odległy szczyt, Siminy 1288m (100% pewności nie mam, muszę zweryfikować z mądrzejszymi ode mnie 😊).

I ujęcie w dolinkę.

No i oczywiście Tatry.

I my na wieży.

Aż mi się oczka załzawiły ze szczęścia 😉

fot.Kama

Spora ta wieża i od chodzenia po tych ażurowych schodach poprowadzonych w koło, może się zakręcić w głowie 😉

Ostatni promienień słońca złapany! 😁

Tatry w szerszej perspektywie.

I ta wisząca chmura 😍

Tatry skąpane w chmurach.

Ja czaję na wieży na ujęcia, a Kamcia pichci.

Są i kolorki!

Droga na odległy szczyt.

Mały, kiełbasiany skrytożerca! 😆

Ketchup do Pizzy?! Mistrzowie włoskiej pizzy, przewracają się w grobie! 😛

No ale do tak upieczonej kiełbaski, z serem z czarnuszką, pasuje. Ma dobry smak i skład!

Tatry i podtatrze idzie spać.

Tylko na stokach Łomnicy, jeszcze świecą.

Jeszcze ławeczka po zachodzie.

Trzeba iść na dół.

Ja pierdzielę, ale ta droga się dłużyła!

W pewnym momencie wypalam do Kamy:

- A jeśli weszliśmy w czarną dziurę i chodzimy w kółko (zapętlenie kwantowe! 😆😁😲 - właśnie wymyśliłem ten termin, powinienem dostać Nobla! Nie mylić ze stanem splątanym!).

* Tak może być.

Nie pocieszyła mnie 😆

Jednak, nie zapętliliśmy się w czarnej dziurze (ale tak sobie to wyobrażam).

Dotarliśmy do samochodu i bezpiecznie wrócili do jamy 😁

Trudy żmudnego zejścia, wynagrodziły zdjęcia. Na tym wyjściu, była magia gór!

Kącik kulinarny

"Placek włoski"? Jak to nazwać, bo nie jest tradycyjną pizzą.

Podstawą, są "placki", tzn spody 😛 z biedry. Pinsa.

Na wierzch, dajemy co chcemy. Sami tworzymy swój... placek.

Podchodziłem sceptycznie. Że to za grube, za pulchne, sklepowe i będzie be.

Myliłem się. Bardzo mi smakował spód (wypieczony w piekarniku gazowym, nie wiem jak będzie w elektrycznym). A plus dodatki, noo pyszne to było!

I po upieczeniu, w romantycznej scenerii, hłe hłe.

Smacznego i pozdrawiam.