Zestawienie rowerowe

Lipiec 2025r.

Pieniny.

 Dowiedziałem się, iż w Szczawnicy, przebywa znajomy z forum. Miał grasować po okolicznych górkach, wraz z żoną.

Fajnie było by się spotkać. Wymyśliłem więc, że podjadę do wioski Litmanová, tam zostawię samochód i zrobię kółeczko przez Szczawnicę.

Wybrałem się nieco później, co by zdążyli zejść z gór. Wszak, mieli zrobić 25km!

Trasa:

mapy.cz

Ruszam.

Stromo, ale piękne widoczki, dodają siły.

Tu na świeżo, to wyjechałem wszystko 💪

Zamek w Stará Ľubovňa z innej perspektywy.

Wyjeżdżam na asfalt, teraz trzeba dotrzeć do Szczawnicy. W dół, brakuje mi przełożeń, no ale cóż, to nie szosa, tylko mtb z modnisiowym napędem 1x 😛

Pienińska droga.

Docieram na Lesnické sedlo, czy jak to po polsku zwą (bardziej znana nazwa), Przełęcz pod Tokarnią.

Już zapomniałem, iż srogi (acz nie za długi), jest tam podjazd. A koło parkingu i "sklepiku", mocno rozryte. Albo będzie tam duży zajazd, albo jakiś hotelik/apartamenty 😕 

Teraz z górkiii. Się jechało 😁 choć opony Nobby Nic 2,25 nie najlepsze na szosę 😜

Teraz, przebić się przez przełom Dunajca. Przy przekraczaniu granicy, koło przystani, jest zwężenie. Straszny kocioł. Jeden chłop prawie we mnie wjechał, jak próbowałem się włączyć do ruchu z przystani, na ścieżkę rowerową. Wyhamowałem, to inny wjechał mi w tylne koło (na szczęście lekko i nic nie pogiął). Już wiecie, dlaczego unikam takich miejsc.

Niestety znajomek, aka Pan Boczek 😄 jeszcze gdzieś wysoko w nad Bereśnikiem.

No cóż, nie uda się nam spotkać, szkoda. Innym razem.

To ja wpadam na posiłek.

Paragon grozy! 😉

Jedzonko bardzo smaczne. Może to ujma dla kogoś, stołować się w tym miejscu. Ja polecam.

Restauracja "Nad Grajcarkiem"

Mapy google

Posiliłem się, trzeba jechać dalej, co by mnie zmrok nie zastał.

Przez rezerwat Biała Woda. Z boku, poprowadzona jest ścieżka rowerowa, która nieco trawersuje. Niezbyt miło wspominam wypych roweru żółtym szlakiem na Sedlo Rozdiel.

Ta trawersująca ścieżka, wcale też nie jakaś łatwa.

Jeszcze pełno much, od pasących się krów! A gdzie owieczki?!

Przynajmniej widoczek piękny.

A i w oddali są owieczki.

Uff, docieram.

Tuż nad Sedlo Rozdiel - coraz rzadziej można znaleźć takie znaki.

Jeszcze batonik i teraz już tylko w dół, wprost do samochodu.

Ogień w dół 😈

I już przy samochodzie. Buraczkowóz daje rady (muszę mu świece wymienić). Ale jadąc na miejsce, zatrzymała mnie policja w Circ_u. Na szczęście, tylko dmuchanie. Coś się mnie uczepili ostatnio 😤

Beskid Sądecki - wokół komina 😉

Uparłem się, znaleźć źródło Czarnego Potoku. Zawsze mnie intrygowało, skąd wypływa.

Małe rozeznanie na mapie...

Muszę poczytać, jak klasyfikuje się źródła. Które jest to właściwe. Czy to co daje najwięcej wody, czy to co jest najdalej. Moim zdaniem, tam gdzie na mapce zaznaczyłem na zielono, jest właściwe źródło Czarnego Potoku. Czarne - wyschnięte. Niebieskie - mało wydajne.

Ależ tu szuterek premium zrobili.

To ta "zielona" odnoga. Wydajna.

Chyba tam, jest źródło, to główne. Z tego co mi później gajowy pisał, to tak, tam wyżej.

Ja odbijam na lewo, że niby drogą leśną, a tak po prawdzie, korytem dopływu.

"Czarna" odnoga wyschnięta na wiór.

Chyba nie ma wyrypy, na którą bym nie wypchał, jak się uprę 😉

W prawo, czy w lewo, hmm...

He? Wypalano tu węgiel drzewny?

Moim zdaniem, właściwe źródło.

Jeszcze odbijam, odhaczyć, mało oczywisty, szczycik.

I zjeżdżam na Przełęcz Biała 792 m.

Kapliczka pod Jaworzynką.

Cel nr2, to była górka, o ciekawiej nazwie, Koci Zamek 779m.

Ot takie wzniesienie, z ciekawym widoczkiem.

Zoomik w kierunku Słotwiny Arena i Jaworzyny.

Na Górze Parkowej, wieża pnie się do góry.

I jakimiś leśnymi ścieżkami, chyba tylko przez zwierzęta uczęszczanymi, ląduje koło tej starej chałupy na wjeździe do Krynicy.

Fajne okoliczne włóczenie. Trochę pchania, więcej jechania 😀

Plan wykonany - trasa mapy.cz

Udol - z Kamą.

Ot takie kółeczko, przez wieżę widokową na górce Udol. Znana i lubiana trasa wśród okolicznych rowerzystów.

Trasa mapy.cz

Zajazd u Financa mijamy. Nie ma się co obżerać przed podjazdem na Malolipnické sedlo.

Tego dnia, jakoś nie miałem weny na zabieranie aparatu, więc zdjęcia tylko z telefonu 😛

Kamcia ciśnie pod Udol.

I już pod wieżą.

fot. Kama

Ściągam te "białe ciżemki". W wystających, plastikowych blokach LOOK_a, zabił bym się na tych schodkach, na szczyt wieży.

Widok na Tatry, tego dnia, nędzny. Za to fajnie ujęta droga i pasmo Cergov.

fot. Kama

Na wieży, zostawiamy kamyczka.

fot. Kama

Artystycznie 😉

Wracamy.

Po drodze, pora na nagrodę nr1 😁

Zajeżdżamy jeszcze na deptaczek. 

Nagroda nr2 😈

Fajna traska. Może nie najłatwiejsza, ale ciekawa, urozmaicona.

Ja czułem się świetnie (no może, pod koniec, trochę dupka zaczynała bolec, bo długo to trwało), jechałem bardzo spokojnie, za Kamą.

Kamcia, w sumie, do Krynicy Dolnej, ładnie jechała, ... no potem odcięło. Jak to nazywają "bomba" 😛

Może powinna więcej węglowodanów zjeść na trasie? Może więcej rowerka, niż chodzenia? Wszak inne partie mięśni pracują. Tak czy owak, jest potencjał i 100km, jeszcze kiedyś zrobimy! 😈

Tatry

Ale, że jak, rowerem?

Ano, da się. Po słowackiej stronie, jest parę fajnych miejsc, gdzie można wjechać na legalu.

Stwierdziłem, że zaliczę rowerowo Zelené pleso.

Byłem tam parę razy pieszo, ostatnio z Kamą i kipciorem (kolejny, forumowy znajomy) w lipcu 2022r.

Żeby nie było za łatwo i że tylko tam, to małe "kółeczko". Dodatkowo, z 10E w kieszeni, bo parkowanie za darmoszkę 😁

Trasa mapy.cz - coś mi za często GPS na mapy.cz szwankuje i robi dziwne spadki (tąpnięcia wysokości). Tam nie ma tyle metrów UP!

Wygląda na to, że skasowali ten odcinek dojazdowy (do właściwego podjazdu), jako cyklotrasę 😔

Początek wysypany kamyczkami (pewnie wymywało naturalne). Ciężko się po tym jechało. Im, wyżej, tym stromiej a luźne kamyczki, przekształcały się w luźne kamyrdole 😤

Przyznaję się, wyjechałem "tylko" 2/3 tej trasy.

Tak zapieprzałem pod górę, że mi amor złamało i koła pokrzywiło 😜

A tak na prawdę, to panorama sklejona z wielu pionowych ujęć. Szeroki kąt komórki nie obejmował, a ja się cofnąć już nie mogłem (ściana schroniska za plecami), więc przy sklejaniu, powstały takie artefakty, ze względu na zniekształcenia.

To jeszcze parę zbliżeń.

To teraz w dół 😈

Mijałem parkę na zjeździe. Jedno w jedną stronę, drugie w drugą. Zahaczyłem jeszcze o jakiś krzak i prawie się wyjebałem. W ostatniej chwili wypiąłem się i wyhamowałem. Oni “Prawie się udało”. Ooo Polaki, to gadam, że tu ciężko, strasznie dużo sypkich kamieni. Podsumowali, że oni nie mają pojęcia, kto wpadł na pomysł, aby tu zrobić cykloyrasę. Bo to na czołg się nadaje a nie na rower 😆

Na koniec, w nagrodę, super leśne asfalciki - całe tylko dla mnie 😋

Prysznic orzeźwiający, przed powrotną jazdą samochodem.

Z tego co pamiętałem, to nie było tyle luźnych kamieni. Dół, na pewno dosypany sztucznie kamyczkami, aby się ubiło. Im wyżej, tym coraz większe kamulce. Masakra! Wyjechałem 2/3 tego 7,3km odcinka. Zjechałem cały! 😈 Ale było grubo. Najtrudniejsze co zjeżdżałem w życiu. Ciągła uwaga i kontrola. Jeszcze miejscami strumyczki na szlaku i ślisko ☠️

Warto zaliczyć, ale, jest to bardzo trudny odcinek. Nie każdemu przypadnie do gustu.

Kącik kulinarny.

Domowe zapiekanki z piekarnika.

Składniki:

- Ciemny chleb tostowy

- Pieczarki, cebula, oliwki

- Salami

- Ser żółty

- Pesto

- Oregano, chili

Kromki smarujemy pest, na to salami, potem pokrojone pieczarki, oliwki, posiekana cebula i doprawiamy.

Na wierzch ser. 

Zapiekamy w piekarniki przez kilkanaście minut.

I gotowe!

Smacznego i pozdrawiam!

 

Martinskie hole

Malá Fatra

+

Chodník Janka Bojmíra

Veľká Fatra

19-20.06.2025r.

Kamusia mi wyzdrowiała, a i pocieszałem ją, że na "Boże Ciało", zabiorę ją na jakiś "epicki wyjazd".

Jak obiecałem, tak zrobiłem.

Jedziemy na via ferratę, gorące baseny, nocleg w "kamperze" i drugi dzień, skałki, jaskinie, trochę łańcuchów.

Czyli  za jednym zamachem Malá Fatra i Veľká Fatra 😈

Trochę, a dokładnie 216km, jest. Droga się dłuży, wszak to 3:40h (omijanie płatnych odcinków 😛).

W końcu docieramy. Chciałem podjechać jak najbliżej ferraty, ale tam zakaz, tylko dla wypoczywających w hotelu 😤

To stanąłem tak trochę na dziki, na poboczu.

I idziemy.

Przed hotelem najbliższym wejścia na szlak.

Pięknie tu 😍

Trochę do samej ferraty, trzeba podejść.

Kamcia, chyba nie do końca wróciła do formy po zarazie 😟

Ale człapała dzielnie, nie śpieszy się nam jakoś bardzo.

Docieramy do wiatki, ubieramy kaski i uprzęże.

Będzie zabawa! Widzicie te kurwiki w moich oczach?!

fot. Kama

To zaczynamy!

Trochę kolejek jest, ale nie ma tragedii.

W między czasie, coś "artystycznego".

Noo ja 😎

fot.Kama

Mostek w jedną stronę i potem powrót drugim.

Jak ktoś ma stracha, przed czymś takim, można obejść dołem.

Łot zwykła drabineczka. Jak w Słowackim Raju.

Tu nas ekipa robiąca korek, puściła przodem.

O kruca. Z dołu, robi to wrażenie. Ten "trudniejszy" wariant, gdzie miejscami wyceniany na "C".

To najtrudniejsze miejsce - nie było tak strasznie. A to "C" jest, może w dwóch, krótkich miejscach.

Jeszcze widoczek w dół.

I z wodospadem

fot.Kama

I dalej.

Zaś "artystycznie" 😉

I tu już końcówka "żelaznej drogi".
Kama czuła niedosyt!

Człapiemy dalej, do chaty, coś zjeść. A potem na szczyt Veľká lúka 1475 m.

Dotarliśmy do pierwszego punktu żywieniowego, czyli "Bistro".

Link

Miałem ochotę iść dalej, do schroniska, ale... zwabił nas tu głód.

I...

Ja pierdole, jedzenie syf. Schabowy jak podeszwa, na jakiejś starej fruturze (całe zejście odbijało mi się nią). Dało się zjeść tylko dlatego, że była tatarska omacka i byłem głodny. Frytki, waliły starą piwnicą, pewnie im się rozmroziły i zamrozili ponownie. 

Kama trafiła tyle lepiej, iż wyprażany syr, był zjadliwy. Jej frytki, to samo, paskudne

Unikajcie tego miejsca!

Przynajmniej piwo było ok, nie skiszone, bo bym się już wkurwił na maxa! 😡

Podczas tego nieszczęsnego posiłku, upatrzyłem takie terenowe hulaszki. Były by idealną alternatywą, na żmudny, ponad 7km, stromy szlak w dół.

Uciekamy z tego przybytku. 

Trochę stromo w górę nartostradą, a następnie, drogą dostawczą, do schronu położonego wyżej.

Mijamy go i idziemy na szczyt.

Chłopek koło schronu. Tutaj już mało kto dociera. Większość kończy przygodę na ferracie.

Uff, jesteśmy. Ale mocno wieje, zrobiło się zimniej.

fot.Kama

Za to, fajne widoczki z takimi efektami świetlnymi.

Zmykamy na dół.

Wchodzimy jednak do tego schroniska. Nie mają żadnych ciasteczek, to mkniemy dalej.

Stoją jeszcze dwie hulaszki. Ale pan już nie wynajmie. Późno jest, Horska się zwinęła, więc w razie "W", blee blee blee. Jednak chciał być na tyle miły, iż zaproponował zwiezienie samochodem. Cóż za potwarz! 😆

Odmówiliśmy, zejdziemy.

I... zeszliśmy, ale to zejście, dało nam w kość. Ja dodatkowo jeszcze nie miałem kijów (nie brałem na ferratę, bład, mogłem schować do plecaka).

Bardzo długie i strome zejście. A jak się jeszcze chciało iść "skrótami", to już w ogóle masakra!

Wymęczyło nas.

Ale, na ogień w stopach, jest sposób 😁

Zimny, górski strumień. Ahhh 😇

fot.kom

I tyle mamy ze SPA tego dnia. Jest już za późno, aby jechać na gorące źródła 😢

Docieramy na miejsce noclegowe.

Miejscówka - mapy.cz

Jest wielka huśtawka.

Buraczkowóz na parkingu, gdzie będziemy spać.

Przed pieczeniem kiełbasek, małe co nieco.

Jest stoliczek, wieża widokowa, palenisko.

Piwko całkiem poprawne, ale bez szału. Tą wersję Radegas, mogę polecić.

Chmurzy się, ale za to ciekawe efekty na niebie.

Nawet smartfonem, moja osobista fotografka, uchwyciła parę fajnych kadrów. Np:

fot.Kama

Ma oko, pomysł na zdjęcie. Szacuneczek 😊

Tam my byli!

Wystający sutec, tzn Veľký Rozsutec 😜 

Kiełbaski się pieką.

Do tego mamy ogóreczki malosolne, pyszne paluchy z ziarnami i żurawiną, a na deser, szał pał, dubajska czekoladka 😋

Mamy również towarzystwo. Trzech podpitych Słowaków i dwie dziewuchy.

Ale nie groźni. Nawet coś zagadali, zrobiłem im zdjęcie. Lubią Polaków, robią koło Zakopanego w budowlance (kanalizacje budją) i twierdzą, że Polaki ok, bracia 😄

Jeszcze panoramka po zachodzie.

I zoomik na Veľká lúka 1475 m.

"Veľká lúka najvyšší vrch Lúčanskej Malej Fatry."

No, chyba każdy rozumie 😜 Ponieważ, Mała Fatra, wcale nie jest taka mała!

I ten przełom, dzieli ją. Na lewo, mamy właśnie tą część Lúčanskej Fatry, gdzie ów szczyt, jest najwyższy.

Idziemy spać.

Spało się nie najgorzej. Ciepła noc. Musiałem wyleźć ze śpiwora i nakryć się nim od góry. Bo było za ciepło.

Nie wstaję przed 4 na wschód. Mamy tego dnia jeszcze trochę do połażenia a potem trzeba wracać (4h jak się okazało) samochodem do domu, a kierowca jeden! 😤

Ale i tak wstałem dość wcześnie. Tak już mam. To oznaka starości? 😜

Z parkingu w stronę "atrakcji".

Widok na Malá Fatra.

I ponownie Veľká lúka.

Jeszcze parę ujęć.

Słowacja... wszechobecne "PGRy".

I szersza panoramka z wieży.

Wiucha tam nieco. Idę pod samochód.

W oczekiwaniu na pobudkę Kamci.

Szybkie śniadanko, jajecznica na maśle. Herbatka i ruszamy do kolejnej dolinki, tym razem już w Veľká Fatra.

Aaa, zaś zakaz i nie da się dojechać tam gdzie chciałem.

Jest parking, płatny. 6E za dzień.

Przy wejściu do doliny, wita nas taka piękna brama.

Zahaczamy o Chatová osada Gader.

Restauracja (i noclegi) w dolinie.

Wpadamy tam na kawkę i... kupkę. Tzn Kama 😛 

Ja nie mam problemów/obiekcji, na "Małysza" w lesie. Dziewczynki... niektóre, no cóż. Dobrze, że był ten przybytek i kawa (popychacz) 😂

Kupujemy też magnes.

Straszyli nas miśkami, ci przy ognisku.

Wziąłem flarę/racę, ale, tak mówię do Kamy, że musieli byśmy przećwiczyć jej użycie. Noszę ją w bocznej siateczce plecaka i ciężko ją samemu dostać i wyciągnąć 😕

Trzeba by było jakiś pokrowiec do pasa uszyć.

Idziemy.

Ojj, srogie podejście.

W dół.

Przy Jaskinia Mažarná.

Idzie się tam wzdłuż i chwilę potem zaczynają się łańcuchy.

Raczej mało potrzebne w tym miejscu, no ale... niech sobie będą.

Człapu, człapu...

Kolejne łańcuchy, i tam, w jednym miejscu, nawet się przydały, aczkolwiek, ludzie zrobili trawers i można wybrać łatwiejszą opcję.

Pierwszy punkcik widokowy.

I docieramy na szczyt Tlstá 1373 m.

Posilamy się na nim i dyskusja. Czy idziemy dalej nieco na około, zielonym szlakiem (graniowo), czy dalej niebieskim, owym chodnikiem Janka Bojmíra.

Dochodzimy do wniosku, że lepiej chodnikiem. Po drodze jest ciekawa (bo z niej można zrobić fajne zdjęcie) jaskinia, a i... nie ma się co przemęczać w dzień powrotu. Tym bardziej, że moją górską koziczkę, palą uda (a raczej czworogłowe - zakwasiki). A ja, ubrałem jakieś stare, wytarte skarpety 😛 i na lewej stopie, prawie zrobił mi się odcisk.

Dalej, niebieskim...

Jest i owa jaskinia.

Tu ją ktoś kapitalnie ują. To powyżej, sklejone z 5-ciu poziomuch zdjęć. Ona jest ogromna, ale dopiero zdjęcie z dalsza, przedstawia jej ogrom.

fot. Mklesken - mapy.cz

I Kamcia pozuje.

Dalej, stromo, a później, żmudnie, bez widoków, ale... też pięknie. Skały, gęsty las...

promienie prześwitujące przez drzewa.

I znów lądujemy w Chatová osada Gader.

Coś zjeść. Wszak pora obiadowa i przed czterogodzinnym (jak się okazało) powrotem, trzeba się posilić.

Kącik kulinarny

Więc...

Dziś kącik kulinarny, to chwalenie tej restauracji.

Wszak, po tym czymś, dnia poprzedniego, co miało być jedzeniem, a świniom bym tego nie dał, ten przybytek zasługuje na pochwałę.

Typowe słowackie specjały, czyli:

nr1 - Vyprážaný syr

Bardzo dobry, super panierka. Z podpiekanymi ziemniaczkami (polecam, zamiast frytek!), oczywiście omastka 😁, nie poskąpili jej i sałatka (tu, mogli by dać więcej).

nr2 - Bryndzové halušky

Podane na fajnej drewnianej tacy. Kamie smakowały.

Smacznego i pozdrawiam.

P.s

Jako dodatkowa pamiątka, mamy dwa listoki na pokutu 😝

Gdzieś za Ružomberok, na obrzeżach, 150m od znaku kończącego teren zabudowany, lotna nas zatrzymała.

Dobrze, że nie jechałem za szybko, bo 64km/h.

Pan policjant, miły. Widział, że z kempingu. Zapytał gdzie i czy miśki były.

Oświadczył, iż za to wykroczenie max 50E, min 20E. Popatrzył na buraczkowóz i dał... 20E.

Tym samym, oddałem mu ostatnie euro z portfela 😛

No cóż, na tyle lat jeżdżenia po Słowacji, nie koniecznie zawsze przepisowo 😉 to dość delikatny pstryczek w nos 😁